Lieve ouders,

Wat houden wij van jullie. En wat zijn wij dankbaar met jullie in ons leven. Voor alle hulp, steun en geweldige toeverlaat. 

Wauw, betere ouders kunnen wij ons echt niet wensen. Woorden kunnen deze gevoelens eigenlijk niet vertellen. 

Daarom vonden wij het een super eer dat jullie ons aan elkaar wilden weggeven tijdens deze geweldig mooie dag.

Lieverds, zo onwijs bedankt voor alles. 

Lieve Jayden, jij maakt ons leven compleet. Jij hoort zo goed bij ons! Wat houden wij van jou. 

Lieve Don, lief broerje, wat ben jij een mooi persoon. Wat houden wij van jou. Onwijs bedankt voor alles. Steun, toeverlaat en jou enorme droge humor. Juist in deze omstandigheden helpt ons dat er doorheen.

Lieve Chan, jij bewijst dat er veel meer is dan een bloedband. Veel meer! Het gaat zoveel dieper. Zo onwijs bijzonder om dat mee te mogen maken! 

Lieve beste vrienden:

Judit en Ralph, Daniël en Monique wat zijn wij gezegend in ons leven met jullie. We hoeven maar een kink te geven en jullie staan voor ons klaar. Zo onwijs bijzonder. Jullie hebben een zeer bijzonder plekje in ons leven. 

Verder willen wij alle familie, vrienden, collega's en iedereen die ons de afgelopen periode gesteund hebben enorm bedanken. Wauw hartverwarmend.

We weten dat de omstandingheden zo anders zijn geworden de afgelopen weken. Maar jullie staan zo achter ons. 

Onwijs lief en zo onwijs bedankt!!

En nu gaan we met elkaar een mooi feestje bouwen.

Jaike Goslinga-Groot

We hebben een geweldige vakantie gehad samen. De eerste 4 dagen van de vakantie was ik een beetje versuft. Maar gedurende de dagen werd dat steeds beter. Ik werd gelukkig steeds helderder. Wat een verademing. En ook heel fijn dat de medicatie tot bijna nul kon worden afgebouwd. Dragos zijn zoon en voor mijn mijn bonus zoon heeft enorm genoten van alle zwembaden, glijbanen en natuurlijk alle dagen een ijsje. Dat was echt een verwennerij. Maar ook de spagetti en de patat waren de favorieten van zoonlief. 

Ook hebben wat mooie souveniertjes gekocht voor onder andere zijn moeder, zijn vriendjes thuis en voor Oma.
Dat was ook echt super leuk om te doen.

We hebben vooral genoten van het weer en van het eten. De bedden lagen niet zo lekker. Het brood was wel erg lekker. En wij volwassenen vonden het eten meestal erg lekker. Sommige taartjes waren wel erg zoet. Maar het was over het algemeen prima. Alle dagen lag ik op een bedje. Dat was heerlijk. Ik lag voornamelijk in de schaduw. En ik ging ook steeds makkelijk in het zwembad. Leuk dat dat beter ging. Kortom we hebben enorm genoten.

Dat we terug kwamen uit Turkye mochten we meteen de wasjes aanzetten. Want vanaf donderdag gingen naar Roemenië. Dragos zijn zus ging trouwen. En al bijna een jaar terug hadden wij een vlucht geboekt. Uit eindelijk werd het reisplan iets anders omdat mijn conditie niet heel goed was. De dag van de Bruiloft mochten we redelijk op tijd op. De vrouwen gingen helpen met het aankleden van de Bruid. En werden er veel foto's gemaakt van de Bruid alleen.
Haar aanstaande man kwam. Er werden wat foto's samen gemaakt. Er werd veel gedanst en gegeten. Er werd een soort cake bij de bruid op haar hoofd gedaan. Heel bijzonder. En er werd weer folks gedanst.
De Bruid en Bruidegom gingen naar een park om mooie foto's te maken. En ze hadden mooie foto's hoor. Wauw. Wel had de Bruid veel make-up op. Ik persoonlijk hou daar niet zo van. Maar in Roemenië is dat zeker heel normaal.
De kerk bestond uit een vrij drukke ruime zaal. Veel mooie muurschilderingen. Het was ook heel erg warm in de kerk. De moeder van de Bruidegom viel bijna flauw van de hitte. Naar om te zien.
Er werd ook in de kerk gedanst. Dat was ook erg warm.
Het dinner bestond uit 5 zeer grote gangen. Ik kon het echt niet op. En Dragos had er ook moeite mee.
Er werd regelmatig gedanst.
Rond 1:30u gingen wij naar huis. Het feest was nog lang niet af. Maar voor mij was het echt goed geweest. Mijn matige conditie hielp niet mee. Daarom lagen wij rond 2u in bed.

De volgende ochtend werd er naar een restaurant gegaan. Daar werd weer voor mijn gevoel veel gegeten. Het was allemaal super lekker.
We hebben hierna heerlijk uitgerust van deze 2 dagen feest!Q

De laatste dag gingen we weer naar huis. Gelukkig gingen mijn oren en hoofdpijn steeds meer verbeteren. Ook in België ging het best goed.
Woensdag en donderdag kregen we onze bonuszoon. Dat was super gezellig.

Op vrijdags had ik ineens hele erge hoofdpijn. Ik kon niks meer. Ik had de poli gebeld en ook uiteindelijk de huisarts. Vanuit de huisarts werd ik doorgestuurd naar de spoedeisende hulp. En vanuit daar naar de afdeling oncologie. Het gevolg was dat ik wederom aan de morfine zit. En dat er een kans is dat ik tot dinsdag hier moet blijven. Maar we blijven hoop houden dat ik eerder naar huis mag.
We gaan het allemaal afwachten. Vandaag was de pijn goed te doen. Daar was is al blij mee. Ik hoop dat het nu met deze medicatie goed blijft.
Ik hoop maandag meer te weten wat het plan gaat zijn. Is er nog wat te doen? Gaan we misschien toch weer bestralen?
Ik weet het niet. We moeten het afwachten.

© Jaixy, September 2016

Het is alweer even geleden dat ik een blogje geplaatst heb. En dat komt eigenlijk door de vermoeidheid. Ik voel mij namelijk echt enorm moe. Heb nauwelijks energie en voel mij erg afgevlakt qua emoties. Ik kan smorgens een boodschap doen. Maar dan moet ik smiddags echt gaan rusten. En ik moet eerlijk zeggen dat dat mij tegenvalt. Ik wil juist gaan genieten, er alles uithalen wat er in het leven zit. Mooie plannen maken. 

Maar op dit moment lijkt het mij vooral te belemmeren. 

Ik ben wel goed bezig met het afbouwen van de morfine. Hopelijk gaat dat een beetje snel, zodat ik de demping van stemming voel verdwijnen. 

Wel is mij nadrukkelijk verteld dat het 6 weken kan duren voordat de bestralingen compleet zijn werk gedaan hebben. Nu nog 5 weken dus. Aangezien het nu ruim een week terug was dat ik mijn laatste bestralingen heb ondergaan. 

Dus we mogen misschien ook niet de wonderen verwachten. En moet ik nu gewoon accepteren dat ik op dit moment niet zo heel fit ben. En dat dat echt wel weer goed gaat komen. Het zou super fijn zijn. 

Wij blijven positief. Ik moet de tijd nemen voor mijn herstel. En daarnaast plannen wij allerlei leuke uitjes met elkaar. Zoals een fijne vakantie binnenkort. All inclusive naar Turkije. Heel erg fijn. Niks moeten, relaxen. Veel zwembaden. Maar ik denk dat dat juist wel goed is voor mij. Beweging zonder veel weerstand. Dus op een passieve manier toch bewegen. Ik denk dat ik daar erg van op zal knappen. 

En ik ga ook nog met mijn beste vriendin een weekendje weg. Er staat een echte Roemeense bruiloft in de planning. Mijn schoonzusje gaat trouwen in Roemenië. En gelukkig ben ik goed geslaagd voor een jurk. 

En eind oktober ga ik met mijn schat een weekendje naar Den Haag. Sinterklaas inkopen doen en natuurlijk extra tijd met elkaar. We hebben er echt zin in.

En dan gaan we in september ergens ook nog verhuizen. Alsof het niet gekker kan.

Komende week ga ik gezellig even op mijn werk langs. Het is toch ineens best gek verlopen. Van wat lichte hoofdpijn, naar ondraaglijke hoofdpijn, naar kankercellen op het hersenvlies. Zo niet verwacht. Zo bizar, maar ook echt rust. Maar ik weet dat het impact heeft ook op mijn collega's. En daarom vind ik het fijn om van de week toch mijn gezicht te laten zien. Dus de koekjes gekocht, even iedereen verwennen. 

De hoofdpijn is gelukkig nagenoeg weg. Dat scheelt enorm. Soms heb ik nog wat last van buikpijnklachten. Maar gelukkig gaat dat ook weer beter. Kortom, misschien word ik toch langzaam aan weer meer mens. Wel is mijn huid vreselijk. Hij is heel bont, pukkelig. En is inmiddels mijn haar er ook af. Stoppeltjes. Want ook daar hebben de bestralingen zijn tol geëist. En de plukken haar lagen overal.

Dus heeft mijn moeder zaterdag ochtend de tondeuse er over heen gehaald. En het is meteen een stuk verzorgder. Binnen een paar maanden zal het weer aangroeien. En ik moet eerlijk zeggen, het is nu de derde keer dat ik kaal ben....het begint te wennen.

Er zijn echt ergere dingen. 

De komende weken zal in het teken staan van herstellen, aansterken en hopelijk langzaam aan weer meer mens te voelen. Zonder de demping.  Maar met onwijs veel genieten. Want dat blijft mijn drijfveer! Het genieten van elkaar. En het oppakken van het normale leven.